Przewodnik po cyberatakach

Dostępni najlepsi nauczyciele programowania

Zaczynajmy

Jak hakerzy wybierają cel?

Oprócz zlecenia włamania się do sieci lub systemu w celu zapewnienia jego bezpieczeństwa, w jaki sposób haker decyduje, które systemy zaatakować?

Oprócz oczywistych motywów – spełnienia żądań, czy to w ramach akcji politycznej, czy po prostu w celu uzyskania dużej wypłaty, cyberprzestępcy wybierając swoje cele, biorą pod uwagę trzy czynniki.

Czynnik podatności

Mężczyzna w bluzie z czerwonym kapturem na głowie przy biurku z klawiaturą i głośnikiem. — Hakerzy spędzają mnóstwo czasu na badaniu systemów w celu znalezienia tych, które spełnią ich wymagania. | źródło: Unsplash - Avi Richards

Jak wspomniano powyżej, jeśli jakakolwiek część sieci komputerowej potencjalnego celu jest słaba – brakuje w niej protokołów bezpieczeństwa, korzysta z przestarzałego lub źle utrzymanego sprzętu, cyberprzestępcy poświęcą trochę czasu na zbadanie profilu danej jednostki, aby dowiedzieć się, jakie korzyści mogą uzyskać dzięki swojemu atakowi.

Nawet jeśli ich celem jest jedynie zakłócenie działania usługi lub całkowita awaria docelowego systemu, im bardziej podatna i źle utrzymywana jest sieć i jej infrastruktura, tym bardziej prawdopodobne jest, że zostanie zaatakowana.

Czynnik spektakularności

W dalszej części artykułu dowiesz się więcej na temat najsłynniejszych cyberataków z 2021 r. Czytając o nich, zauważysz, że niektóre są dość łagodne, inne zaś dramatyczne, niosące daleko idące skutki i konsekwencje.

Cyberprzestępcy oceniają przydatność celu według tego, jaki efekt chcą osiągnąć poprzez swój atak. Niektóre ataki polegają wyłącznie na kradzieży danych i ich odsprzedaży; oczywiste jest, że atakujący nie chce nagłaśniać swojego czynu, aby nie zostać zbyt szybko złapanym. Albo, aby baza danych nie została zbyt szybko zabezpieczona, przez co straciliby szansę na zarobienie góry pieniędzy.

Inni cyberprzestępcy chcą, aby ich ataki zyskały jak największy rozgłos, aby ludzie się ich bali, a co ważniejsze, aby mogli szybko odebrać okup. Albo jakiekolwiek inne żądanie, jakie stawiają złośliwi hakerzy w zamian za oddanie kontroli przechwyconej witryny lub systemu.

Czynnik strachu

Strach jest potężnym motywatorem, szczególnie wtedy, gdy na szali jest wszystko, co masz — od zaufania klientów po siłę finansową. Napastnicy wiedzą o tym, dlatego wybierają swoje cele na podstawie poziomu strachu, jaki ich atak wywoła. Im wyższy poziom strachu, tym więcej mogą żądać i tym szybsza będzie wypłata.

Często atakujący lubią, gdy ludzie również się boją. Przestraszeni obywatele mogą naciskać na wybranych urzędników, aby przeznaczyli dodatkowe środki na złapanie przestępców. To kolejne wyzwanie, którego nieustraszony napastnik będzie musiał uniknąć. Mogą też zapomnieć o cyberbezpieczeństwie na własnych urządzeniach. Osoba bojaźliwa może łatwiej paść ofiarą oszustwa phishingowego, które pojawia się w jej poczcie e-mail i umożliwia przestępcom dostęp do jej komputera, haseł, a nawet plików przechowywanych w chmurze.

Otwarty laptop z abstrakcyjnym wygaszaczem ekranu. — Odkrycie, że sieć została zinfiltrowana i naruszona, nie należy do przyjemnych. | źródło: Unsplash - Markus Spiske

Jednak sami napastnicy prawdopodobnie nie czują strachu.

Gdy docelowy system lub sieć odpowiadają kryteriom opartym na tych trzech czynnikach rozpoczyna się proces przerywania usług, wyłączania infrastruktury i inicjowania ataku ransomware.

Rodzaje cyberataków

Ogólnie rzecz biorąc, ataki cybernetyczne można podzielić na dwie kategorie: pasywne i aktywne. Zbieranie danych (w celu ich późniejszej odsprzedaży), podsłuchiwanie połączeń oraz podpięcie pod światłowody w celu przechwytywania ruchu — to wszystko przykłady ataków pasywnych.

Aktywny atak, w przeciwieństwie do powyższych, może opierać się o oprogramowanie wymuszające okup — gdy grupa cyberprzestępców blokuje użytkownikom dostęp do komputerów do czasu zapłacenia okupu, ataki typu Distributed Denial of Service (DDoS) i podszywanie się są aktywnymi atakami.

Podszywanie się wiąże się z udziałem atakujących, którzy maskują swoją aktywność jako uzasadnioną w celu ominięcia protokołów uwierzytelniania i bezpieczeństwa.

Inne rodzaje aktywnych ataków obejmują:

🟥 MitM - man-in-the-middle: atakujący włamują się między dwie strony, które sądzą, że komunikują się bezpośrednio
🟧 MitB - man-in-the-browser: koń trojański proxy, który modyfikuje transakcje lub dodaje dodatkowe transakcje
🟨 ping flood: przeciąża system poprzez ciągłe wysyłanie żądań bez czekania na ich rozwiązanie. ping flood to atak typu „odmowa usługi”
🟩 ping of death: złośliwy ping; nie tylko przytłacza, ale także powoduje awarię całych systemów i może umożliwić atakującym przejęcie nad nimi kontroli
🟦 smurf attack: duża liczba komunikatów kontroli błędów (ICMP) wysyłana do wszystkich komputerów w sieci, na które maszyny automatycznie odpowiedzą, powodując spowolnienie zhakowanego komputera do punktu awarii.

Wszystkie te ataki są aktywnymi atakami na komputery w sieci. Inni cyberprzestępcy mogą uruchomić bufor lub ataki przepełnienia stosu (stack overflow) na hoście lub serwerze sieciowym.

Należy pamiętać, że grupa haktywistów mogłaby przeprowadzić taki atak, aby spełnić swoje żądania polityczne, ale etyczny haker zrobiłby wszystko, aby im przeszkodzić. Taka jest różnica między etycznym hakowaniem a haktywizmem.