Tudorowie to najsłynniejsza dynastia monarchów w historii Anglii. I nie bez powodu.
Za ich rządów miały miejsce jedne z najbardziej wstrząsających zmian w historii Wielkiej Brytanii, konsolidacja państwa angielskiego i wszelkiego rodzaju rozpustne, kobiece zachowania na dworze królewskim, jest czym się interesować i czym się ekscytować.
Ale poza królem Henrykiem VIII, który poślubił wiele kobiet, większość z nich straciła dla niego głowę (w przenośni i dosłownie) i Hiszpańską Armadą, niewiele wiadomo o tym fascynującym okresie.
To polityka nadała znaczenia Tudorom w historii angielskich królów i królowych, a nie rozwody. Oto prawdziwy wkład historii Tudorów XVI wieku we współczesny świat.
I chociaż możesz dowiedzieć się więcej o życiu i osobowości monarchów z dynastii Tudorów w innym artykule, tutaj przyjrzymy się zmianom, jakie wprowadzili Tudorowie.
Przyjrzyjmy się trochę.
Okres panowania Tudorów
Odpowiedź na pytanie „kim byli Tudorowie?”, zaczyna się od innego pytania: „jak długo panowali Tudorowie?”, więc popatrzmy na oś czasu. Ponieważ szczególny czas, w którym rządziła ta najsłynniejsza z dynastii, jest w dużej mierze powodem, dla którego wydarzyło się tak wiele znaczących rzeczy, historia często wraca do dynastii Tudorów.
„Czasy Tudorów”, jak się je często nazywa, trwały między 1485 a 1603 rokiem, od koronacji Henryka VII – lub Henryka Tudora – do śmierci Elżbiety I. Ten długi XVI wiek nastąpił po okresie długotrwałych wojen, Wojny Dwóch Róż i przed konsolidacją pierwszego Imperium Brytyjskiego.
Ogólnie rzecz biorąc, to właśnie w tym okresie Anglia przygotowywała się na okres światowej potęgi, który rozpoczął się w XVII wieku.
Kim byli Tudorowie?
Na długo przed okresem, który przyjął nazwę dynastii, Tudorowie byli arystokratyczną rodziną z północnej Walii.
Tudorowie nabrali znaczenia podczas wojny, którą obecnie znamy jako Wojnę Dwóch Róż, seria wojen domowych toczonych w XV wieku między dynastią Yorków a dynastią Lancasterów (pierwszą z nich można było rozpoznać po białej róży, a drugą po czerwonej).
Wojna te rozpoczęła się z powodu odwiecznie problematycznej kwestii spadkobierców monarchicznych, czyli faktycznego uprawnienia syna do zostania królem. W całej historii było zbyt wiele podobnych konfliktów w tej sprawie, by je zliczyć – ale ogólnie rzecz biorąc, wiele osób zginęło z powodu tych nieporozumień.
Biorąc pod uwagę, że Wojna Dwóch Róż trwała około trzydziestu dwóch lat – podczas panowania królów z dynastii Yorków, Edwarda IV i Ryszarda III, niewielu ludzi, którzy rozpoczęli wojnę w 1455 roku, dożyło roku 1487, aby być świadkiem jej zakończenia.
I właśnie dlatego Henryk Tudor, potomek mało znanej walijskiej linii arystokratycznej, został przywódcą Lancasterów i pretendentem do tronu: po prostu dlatego, że wszyscy inni Lancasterowie, którzy mieli silniejsze roszczenia, zginęli już podczas wojny.
Dowiedz się więcej o okresie Tudorów!
Początek dynastii Tudorów
Jak wszyscy wiemy, Lancasterowie – dowodzeni przez Henryka Tudora – ostatecznie wygrali wojnę w bitwie pod Bosworth Field w 1487 roku. Dlatego Henryk Tudor stał się Henrykiem VII.
Ten moment zapoczątkował monarchię Tudorów, której udało się utrzymać władzę przez ponad wiek dzięki działaniom Henryka VII – często niedocenianego króla. Poprzez groźby i strategiczne małżeństwo z Elżbietą z Yorku, zdołał zjednoczyć dwa walczące rody – i połączył dwa symbole jako Różę Tudorów, zarówno czerwoną, jak i białą.
Niemniej jednak Henryk VII borykał się z wieloma buntami przez całe swoje panowanie, pomimo zakazu prywatnych armii lordów i książąt w całym kraju. Żaden z nich, na szczęście, nie sprawił mu zbytniego kłopotu.
Sukcesy Henryka VII
Wczesne lata Tudorów charakteryzowały się przede wszystkim sprytem finansowym i dyplomatycznym pragmatyzmem Henryka.
Przez całe swoje panowanie udało mu się zawrzeć traktaty z Francuzami, ze Świętym Cesarstwem Rzymskim, z Hiszpanią, a nawet ze Szkocją – wieloletnimi wrogami Anglików.
W międzyczasie, pod swoim przywództwem, odbudował skarb państwa – za pomocą wysokich podatków i dzięki determinacji w dążeniu do zdrowego handlu wełną i tkaninami w Anglii.
Chociaż nie był zbyt ekscytującą osobą i chociaż jego panowanie nie było w połowie tak dramatyczne, jak jego potomków, wszystko, czego dokonał stało się niezwykle ważne dla reszty dynastii Tudorów.
Odkryj ciekawostki o epoce Tudorów!
Henryk VIII (1509-1547 r.)
Przyjrzyjmy się szybko panowaniu syna Henryka VII, Henryka VIII, prawdopodobnie najbardziej znanego z monarchów Tudorów. Jasne, miał sześć żon. Jasne, umarł jako otyły i zrzędliwy człowiek. I jasne, był prawdopodobnie dość charyzmatycznym facetem w swoich czasach, pisząc poezję i muzykę.
Ale tak naprawdę to, co jest ważne w jego panowaniu, to znacznie większa władza, jaką sprawował nad Anglią i Walią niż jakikolwiek inny król wcześniej. Sam doprowadził do takiego stanu rzeczy i z pewnością nie mogło się to wydarzyć w innym czasie niż w XVI wieku.
Powszechnie wiadomo, że rozłąka z Rzymem, na początku lat trzydziestych XVI wieku, była spowodowana pragnieniem Henryka do rozwodu z jego pierwszą żoną, Katarzyną Aragońską i że spowodowała później całą masę kłopotów z mocarstwami europejskimi.
Jednak to dopiero połowa historii. Ponieważ wszystko, co wydarzyło się w Anglii w latach trzydziestych XVI wieku – kasata klasztorów, ustanowienie kościoła anglikańskiego oddzielonego od papieża itp., było wynikiem różnego rodzaju nacisków i idei, które napływały skądinąd.
Znajdź korepetycje historia na Superprof.
Reformacja i Tudorowie
Powiedzieliśmy wcześniej, że najważniejszą częścią wiedzy o tym, kim byli Tudorowie, jest wiedza kiedy panowali Tudorowie. I chociaż fakty i wydarzenia Wojny Dwóch Róż stanowią część tego „kiedy”, drugi aspekt osi czasu pochodzi z innego miejsca.
Ogólnie rzecz biorąc, ten drugi aspekt pochodzi z Europy, gdzie w wyniku rozprzestrzeniania się niezadowolenia z papieża i ogólnie z Kościoła Katolickiego.
To niezadowolenie wynikało z ogromnego bogactwa Kościoła Katolickiego, biorące się z faktu, że duchowieństwo nie spełniało ról, które do nich należało,a wiele ceremonii w kościele odbywało się dzięki wymianom pieniężnym – kosztem ubogich.
Kwestie te były szeroko rozpowszechnione. Jednak dopiero gdy teologowie, tacy jak np.: Marcin Luter, Huldrych Zwingli, Jan Kalwin i wielu innych zaczęli o tym głośno mówić nastroje przeciwko Kościołowi Katolickiemu wywarły duży wpływ polityczny.
Dowiedz się jak wyglądało życie w okresie Tudorów.
Reformacja w Anglii
Podczas gdy dążenia Henryka VIII do rozwodu z Katarzyną Aragońską były iskrą, która zapoczątkowała angielską reformację, te „protestanckie” idee były znajome anglikom od jakiegoś czasu. Anna Boleyn, druga żona Henryka VIII, była znana z protestanckich poglądów, podobnie jak Thomas Cromwell, najważniejszy doradca Henryka.
To właśnie te dwie siły, obok osobistych pragnień Henryka, prowadzą do tego,co znamy jako reformację Tudorów i do kościoła anglikańskiego.
I chociaż wielu historyków uważa, że Henryk VIII zmarł jako oddany katolik, znaczenie jego działań dla przyszłości Anglii było ogromne. Przyniósł koronie znacznie więcej pieniędzy niż wcześniej, poprzez przejmowanie klasztorów i majątku kościelnego oraz przekierowywanie podatków kościelnych.
Ten moment był kluczowym wydarzeniem w rozwoju centralnego państwa w Anglii – monarcha stał się władzą absolutną w kraju.
Tudorowie po Henryku VIII
Jednak te działania Henryka VIII spowodowały różnego rodzaju problemy dla reszty dynastii Tudorów.
Edward VI, młody król, który objął tron po śmierci Henryka w 1547 roku był zagorzałym protestantem. Jednak jego przyrodnia siostra, Maria I, czyli „Krwawa Maria”, która zastąpiła go w 1553 r., była pobożną katoliczką.
Osobiste przekonania religijne tych monarchów nieco komplikowały życie normalnym ludziom w tamtych latach, ponieważ religia państwowa – religia, którą wolno było praktykować – nie była zawsze do końca jasna. Maria zbudowała reputację osoby głęboko autorytarnej i morderczej, reputację, która jest, nawiasem mówiąc, coraz bardziej kwestionowana przez historyków.
Wybierz korepetycje historia z Superprof.
Królowa Anglii Elżbieta I
Całe to zamieszanie zakończyła królowa Elżbieta, której panowanie znane jest z religijnego kompromisu, błyskotliwości kulturowej i rosnącej siły dyplomatycznej.
Lubisz ten artykuł? Oceń nas!
Loading...
