Jeśli jest coś łatwego w niemieckim, zdecydowanie jest to pisownia. Jeszcze przed reformą pisowni w 1998 r. pisownia niemiecka była zawsze dość prosta. Po opanowaniu kilku prostych zasad, Niemiecki nie jest taki trudny.
Jednak to, że zasady są dość proste, nie oznacza, że nie trafisz na pułapki podczas nauki niemieckiego po raz pierwszy. Na przykład, czasami istnieją dwa różne sposoby zapisania tego samego dźwięku, albo słowa są na tyle zbliżone do polskiego, że możesz ulec pokusie, aby zapisać je jak w polskim.
Podlegają one ogólnemu terminowi „fałszywi przyjaciele” – słowa, które wyglądają podobnie do języka polskiego, ponieważ mają podobny rdzeń lub pochodzenie. Jednak niektóre słowa mogą wyglądać jak polskie, ale oznaczają coś zupełnie innego. Takie wyrazy to właśnie Falsche Freunde, nie są one wystarczająco blisko spokrewnione, aby oznaczać to samo.
1. Zapominanie o pisaniu rzeczowników wielkimi literami podczas pisania po niemiecku
W dobie komunikatorów internetowych, Tindera i Facebooka wielu polskich profesorów ubolewa nad śmiercią pisanego wielką literą „Ty”. I tak jest w języku niemieckim, gdzie niecierpliwi młodzieńcy piszą swoje tweety i wiadomości na WhatsApp małymi literami. To nie znaczy, że taka pisownia jest poprawna.
Pamiętaj, na lekcjach niemieckiego, wszystkie rzeczowniki są pisane wielką literą, nie tylko nazwy własne, takie jak nazwy miejsc, krajów i osób. Jednak przymiotniki nigdy nie są pisane wielką literą.
Nazwiska i tytuły mają pierwsze słowo pisane wielką literą, ale poza tym postępuj zgodnie z zasadami gramatyki: rzeczownik w tytule jest pisany wielką literą, a przymiotnik nie: np. „Die unendliche Geschichte” (Niekończąca się opowieść) Michaela Ende lub „Der englische Patient” (film Angielski pacjent).
W formalnym użyciu należy pisać zaszczytne „Sie” wielkimi literami – pomaga to odróżnić je od trzeciej osoby liczby mnogiej „sie”. Ściśle mówiąc, powinieneś pisać „Du” z dużej litery, nawet gdy zwracasz się do przyjaciela, ale ten poziom formalności stał się bardzo rzadki.
2. Kiedy używasz -ich, -ig lub -isch w niemieckich przymiotnikach i przysłówkach?
Dowiedz się o zasadach gramatyki języka niemieckiego i wyjątkach od tych zasad.
Czy należy zapisać przymiotnik z -ich lub -ig?
Wiele przymiotników i niektóre przysłówki w języku niemieckim kończy się na „-ich” - „niedlich”, „kleinlich”, „grünlich” (słodkie, drobiazgowe, zielonkawe); lub „endlich” (w końcu).
Inne kończą się na -ig: „kurzweilig”, „merkwürdig” (zabawne, dziwne); lub „eilig” (pośpiesznie).
Końcówki -lich lub -ig są wymawiane tak samo (ten sam dźwięk „ch” jak w „ich” ): „wahsinnig” = szalony, „deutlich” = wyraźnie, „endlich” = w końcu.
Niestety wydaje się, że nie ma łatwego sposobu, aby stwierdzić, który z nich jest właściwy. Jeśli w wyrazie nie ma na przykład „l” - „merkwürdig” (dziwne) – na pewno kończy się na -ig, ale niektóre z „l” przyjmują „g”, na przykład „eilig” (pośpiesznie).
Wszystkie przymiotniki oparte na kolorze kończą się na „-lich” - grünlich, rötlich, gelblich.
Niektóre niemieckie przymiotniki kończą się na -isch
Kolejna grupa przymiotników kończy się na -isch: „englisch”, „magisch”, „fantastisch”, „frisch”.
Jeśli znasz wymowę tych słów, przynajmniej to jest łatwe do odróżnienia od innych. -ich i -ig wymawia się tak samo , podczas gdy -isch wymawia się „isz”.
Końcówka na -isch często pojawia się tam, gdzie w języku polskim używa się koncówki -czny lub -owy: „magisch” - magiczny; „fantastisch” - fantastyczny; „konisch” - stożkowy.
3. Kiedy używać „eu” i „äu” dla dźwięku „oi” w języku niemieckim.
Greulich? Gräulich? Oba są poprawne i obydwa brzmią tak samo, gdy wymawia się je głośno po niemiecku, ale mają różne znaczenia. „Greulich” pochodzi od „greulen”, natomiast „gräulich” pochodzi od „grau”, szary.
Kiedy przymiotnik koloru jest dodatkowo zmodyfikowany, że tak powiem, otrzymuje umlaut: blau - bläulich (niebiesko-niebieskawy), rot-rötlich (czerwony - czerwonawy).
Odnosi się to również do innych przymiotników: dumm - dümmlich (nie mylić z dämlich, co jest zwykle używane do przeklinania - „diese dämliche deutsche Sprache!”. Można powiedzieć, że ktoś jest dümmlich - trochę prosty - ale nazywając go „dieser dämliche Mensch” oznacza, że jesteś na niego zły.)
„Äu” jest zwykle używane, gdy z jakiegoś powodu do słowa z „au” dodawany jest umlaut. Może to być przymiotnik, jak w powyższych przykładach, lub przy tworzeniu liczby mnogiej (Haus-Häuser) lub gdy przymiotnik lub rzeczownik z „au” zamienia się w czasownik: Raub-räubern (kradzież-okraść); sauber - säubern (czysty-czyścić). W większości innych przypadków dźwięk „oi” jest pisany „eu”.
Lekcje niemieckiego mogą pomóc w niuansach niemieckiej pisowni. Wpisanie np. „kurs niemieckiego Wrocław” w wyszukiwarkę Superprof pomoże znaleźć zajęcia językowe w okolicy.
4. Welcher Art von Meier sind sie? Często błędnie napisane niemieckie nazwisko i jak je poprawnie przeliterować.
Jeden z najczęstszych błędów ortograficznych, nie tylko dla tych, którzy uczą się niemieckiego, ale dla tych, którzy z nim dorastali, nie dotyczy rzeczywistego słownictwa niemieckiego, ale nazwiska. Nazwisko „Meier” jest tak samo powszechne w języku niemieckim, jak „Kowalski” w języku polskim, a także oznacza rzemiosło: „Meier” jest producentem wyrobów mlecznych: śmietany, sera, masła.
Wybierz kurs języka niemieckiego online z nauczycielem Superprof.
Warianty regionalne zostały wprowadzone na długo przed skodyfikowaniem pisowni niemieckiej, a więc znajdziesz: „Meier”, „Meir”, „Maier”, „Mair”, „Meyer”, „Mayer”, „Mayr” i „Meyr”. Nie wspominając o tym, że słowo to może być częścią dłuższej nazwy, takiej jak „Humplmayr”.
Jeśli więc kolega, przyjaciel lub klient powie Ci, że nazywa się „Meier”, nie zapomnij zapytać: „Bitte buchstabieren Sie das für mich”. (Proszę, przeliteruj to dla mnie.) Lub, jeśli jesteś w nieco mniej formalnym kontekście: „Welche Art von Meier sind Sie?” (Jakim rodzajem Meiera jesteś?).
Wyszukaj np. „korepetycje niemiecki Łódź” na Superprof, by poznać więcej słownictwa niemieckiego.
5. Właściwa pisownia niemiecka dla przedmiotów akademickich
Polaka uczącego się języka niemieckiego może kusić piękne podobieństwo nazw różnych przedmiotów akademickich, by pisać je tak, jak zrobiłby to po polsku, z końcówką -ia.
Jednak w języku niemieckim przedmioty akademickie kończą się na -ie, czyli: die Geographie, die Archäologie, die Philosophie (zauważysz, że końcówka -ie jest żeńska).
6. Opanowanie, kiedy używać „K” i „CK” podczas pisania niemieckich słów
Hacken czy Haken? Lack? Lakei? Poker? Locker? Kiedy używasz prostego „k”, a kiedy „ck”?
Podczas nauki mówienia po niemiecku zwykle nie kładzie się zbyt dużego nacisku na wymowę i, co ważniejsze, właściwe słuchanie. Dlaczego to jest ważne? Ponieważ sposób wymawiania słów pomaga wiedzieć, jak są napisane – i vice versa.
Ogólna zasada brzmi: jeśli po samogłosce występuje kombinacja samogłoska+spółgłoska, jest ona dłuższa niż wtedy, gdy następują po niej dwie spółgłoski.
- Haken, czyli hak, jest długi - tylko jedna spółgłoska.
- Hacken, czyli hakanie (lub narzędzie do tego) jest krótkie, więc potrzebujesz dwóch spółgłosek, aby to zapewnić - c+k.
Teraz musisz tylko zapamiętać, które słowo jest które.
7. Poprawny zapis dźwięku „s” podczas pisania po niemiecku
Ściśle mówiąc, to samo dotyczy „s” i „ss” - lub „ß” (Eszett). „S” i „ß” po długiej samogłosce, a „ss” po krótkiej:
„Hase”, zając i „Straße”, ulica, ale „Hass”, nienawiść.
Uważaj jednak. Wielką literę Eszett wprowadzono ledwie w 2017 roku. Pisząc tylko dużymi literami, zwykle zastępuje się je „ss” - ale w przypadku większości czcionek można zamiast tego użyć małej litery Eszett.
Oto kolejna wskazówka, która może Ci pomóc: pojedyncze „s” jest wymawiane prawie jak polskie „z”, chyba że znajduje się na początku słowa i następuje po nim „p” lub „t”, w tym przypadku jest wymawiany jak „sz” („Spiel”, na przykład gra lub „Stuhl”, krzesło).
Typowa pisownia dźwięku „sz” w języku niemieckim to „sch” i powinna być używana we wszystkich innych przypadkach („Schule”, szkoła lub „Mensch”, osoba).
8. Jak zapisać dźwięk „F” w języku niemieckim?
Język niemiecki ma dwie litery dla dźwięku „f” - „f” i „v”.
Używanie „f” w pisowni niemieckiej
Warto pamiętać, że dźwięk „nf” jest zawsze pisany z „f” („Senf”, musztarda lub „Auskunft”, informacja), podobnie jak dźwięk „pf” („Kopf”, głowa; „Pferd” , koń).
Kiedy używać „v” podczas pisania po niemiecku?
Jedyne niemieckie słowa zaczynające się od „fer-” to „Fernseher” i jego czasownik „fernsehen” (telewizja, oglądać telewizję), fern (daleko), fertig (skończony), Ferkel (prosiaczek) i Ferse (obcas); wszystkie inne słowa zaczynają się od „ver”, na przykład „Vernunft”, rozum. „Vor” nigdy nie jest pisane z „f”. Wszystkie słowa kończące się dźwiękiem „-if” są pisane „iv”.
Słowa pisane przez „ph”
Na ogół słowa z literą „ph” pochodzą z języka greckiego, a „ph” oznacza literę Phi, która nie ma odpowiednika w alfabecie łacińskim. Wraz z reformą pisowni z 1998 r. wiele obcych słów zostało „eingedeutscht”, co oznacza, że ich pisownia została zmieniona w celu odzwierciedlenia niemieckich zasad pisowni. W ten sposób Photograph stało się Fotograf (fotografik), Delphin zostało Delfin (delfinem), a Telephon zostało Telefon - tak samo ich pochodne (fotografieren, telefonieren itp.)
Słowa zawierające elementy „graf”, „fon” lub „fot” mogą być: napisane w obu formach; inne słowa z „ph”, takie jak „Katastrophe” lub „Philosophie”, zachowują swoje „ph”.
Z całą resztą - jest to jeden przypadek w pisowni niemieckiej, w którego naprawdę trzeba się nauczyć na pamięć.
9. Tz? Tzt? Kiedy dźwięk „ts” nie jest napisany za pomocą „z” lub „c”
Jakby nie wystarczyło, że „c” i „z” wymawia się „ts”, „z” nie lubi często spędzać czasu w samotności, chyba że jest na początku słowa. Bardzo często zaprasza na przejażdżkę swojego przyjaciela „t”. Zwykle „z” pojawia się po „t”: Katze (kot), Kitz (liskek), ätzen (koroduje, wytrawia), putzen (czysty).
Ale ja osobiście nigdy nie pamiętam, jak się pisze słowo „lekarz”. Nawet sprawdziłem to specjalnie dla Ciebie: „der Arzt”. Widzisz, co się tutaj stało? „Z” jest nagle PRZED „t”.
A „Letzter”, ostatni, umieszcza „z” między dwoma „t” - coś, co może się również zdarzyć, gdy odmienisz czasowniki z „tz” - „er ätzt”, „er putzt”.
10. Wieder kontra Wider w niemieckim
Dwa słowa „wieder” i „wider” są tak często mylone, że nawet native speakerzy z Niemiec ich nie rozumieją.
- „Wieder” (wymawiane wida) oznacza „znowu”. „Auf Wiedersehen!” oznacza „do zobaczenia”, a „Ich komme wieder” oznacza „wrócę” – dosłownie „przyjdę ponownie”.
- „Wider” (wida) oznacza jednak „przeciw”. „Wider willen” oznacza wbrew (czyjejś) woli, a „widersprechen” to nie zgadzać się.
Zastanów się więc, czy coś się dzieje znowu, czy przeciwko czemuś innemu, a będziesz wiedział, czy pisać „wieder” czy „wider”.
Znajdź prywatnego korepetytora, który pomoże Ci opanować język niemiecki.
Lubisz ten artykuł? Oceń nas!
Loading...
