Ze względu na charyzmatyczne postacie w historii angielskiej monarchii, dynastia Tudorów jest jednym z na,chętniej badanych i najbardziej uwielbianych rodzin królewskich w historii Anglii.
Losy tych fascynujących przywódców, zawsze związane z tragedią, intrygą i farsą, są powodem zainteresowania XVI-wiecznym rodem Tudorów. Reformy polityczne i religijne, wojny i zwycięstwa, bunty, zamachy stanu i kultura, w historii Tudorów znajdziesz wszystko.
Przez Thomasa Wolseya i Thomasa Cromwella po księcia Northumberland, Marię, królową Szkotów i Annę Boleyn, lista ciekawych postaci tego okresu jest dość długa.
Tutaj przeprowadzimy przegląd dynastii Tudorów, przyglądając się postaciom zasiadającym na angielskim tronie, od starego, dobrego Henryka VII, pierwszego z Tudorów na tronie Anglii, aż po budzącą grozę królową Anglii, Elżbietę I.
Niezależnie od tego, czy szukasz ogólnego zarysu okresu Tudorów lub przewodnika do nauki, ten wgląd w życie monarchów Tudorów przyda się każdemu. Mamy nadzieję, że Ci się spodoba!
Henryk VII: Henryk Tudor (1485 - 1509 r.)
Pierwszy król z dynastii Tudorów, Henryk VII, doszedł do korony dzięki zwycięstwu w bitwie pod Bosworth Field, rozstrzygnięciu trzydziestoletniej Wojny Dwóch Róż.
Chociaż historiografia ogólnie postrzega go jako trochę nudnego faceta, gdyby nie on, w ogóle nie byłoby Tudorów. Zjednoczył dwie strony, które były w konflikcie podczas Wojny Dwóch Róż - ród Lancasterów i ród Yorków - poślubiając Elżbietę York, sam będąc Lancasterem, zaraz po objęciu korony.
Jego panowanie charakteryzowało się pokojem i stabilnością, dlatego historycy postrzegają go jako trochę nudnego – jednak jego troska o finanse państwa, sojusze dyplomatyczne i wspieranie angielskiego przemysłu dały dynastii środki do osiągnięcia dobrobytu, pomimo zawirowań panujących w połowie okresu Tudorów.
Pomagając krajowi w odbudowie po Wojnie Dwóch Róż, Henryk VII umożliwił także odejście od feudalnych praktyk władzy, które charakteryzowały kraj przez całe średniowiecze. Mianując sędziów pokoju – urzędników, którzy mieli czuwać nad przestrzeganiem prawa we wszystkich prowincjach kraju oraz ograniczając władzę regionalnej szlachty poprzez podatki, sprowadził znacznie większą część Anglii pod centralną kontrolę.
Sprawdź nasz artykuł charakteryzujący dynastię Tudorów, jeśli chcesz wiedzieć więcej!
Król Henryk VIII (1509 - 1547 r.)
Jego ojciec jest znany z zamiłowania do bogactw i zadań administracyjnych państwa, Henryk VIII jest pamiętany jako jeden z najbardziej charyzmatycznych, hedonistycznych i upartych monarchów w historii Anglii.
Ze swoim wczesnym apetytem na wojnę, stylizując się na Henryka V i stosami gotówki zgromadzonymi przez ojca, Henryk VIII natychmiast wyruszył na wojnę z Francją, mając nadzieję, że uda mu się, tak jak poprzednim angielskim pokoleniom, zdobyć tron francuski.
Wyprawy nie poszły mu zbyt dobrze, a pustka angielskiego skarbca państwa po licznych kampaniach we Francji była jednym z powodów determinacji Henryka do separacji od papiestwa i Kościoła Katolickiego w Rzymie.
Ogłaszając się głową Kościoła anglikańskiego zrealizował ten plan, zupełnie „przypadkowo” zyskał prawo do rozwodu ze swoją pierwszą żoną, Katarzyną Aragońską i przejął wszystkie pieniądze, które tradycyjnie trafiały do Rzymu, na rzecz skarbca państwowego. Ta działalność, wraz z kasatą klasztorów w 1536 r., stały się jego najsłynniejszą polityką rządową i największym dziedzictwem.
Mówi się, że pomimo tego masowego przewrotu religijnego, zmarł jako katolik.
Znajdź zajęcia edukacyjne w okolicy, wyszukując np. „nauczyciel historii Warszawa” na Superprof.
Sześć żon
Nie możemy mówić o Henryku VIII, nie wspominając o jego żonach.
Divorced, beheaded, died;
divorced, beheaded, survived.
Słynna rymowanka, która przełożyć można na „rozwiedziona, ścięta, umarła; rozwiedziona, ścięta, przetrwała”.
Katarzyna Aragońska, Anna Boleyn, Jane Seymour, Anna z Kleve, Katarzyna Howard i Katarzyna Parr. To były kobiety, które próbowały urodzić spadkobierców króla i wytrzymać fanaberie samego Henryka.
Rzuć okiem na zabawne fakty z okresu Tudorów!
Król Edward VI (1547 - 1553 r.)
Kiedy Henryk VIII zmarł w 1547 roku, jego syn, Edward VI, miał zaledwie dziesięć lat, a to niezbyt dobry wiek na objęcie tronu i niezbyt dobra recepta na stabilność monarchii. Był synem Jane Seymour, najbardziej ukochanej żony Henryka i jedynej, która zmarł śmiercią naturalną za życia Henryka.
Edward VI był zagorzałym protestantem, bardzo zainteresowanym religią i oddanym reformie kościoła anglikańskiego. Nie wszystkie zmiany, które zostały zrealizowane podczas jego bardzo krótkiego życia i panowania, można przypisać dziesięciolatkowi.
Młody król posiadał dwóch bardzo potężnych doradców, Edwarda Seymoura – brata jego matki – który został księciem Somerset, a następnie Johna Dudleya, czyli księcia Northumberland. Opieka Edwarda Seymoura zakończyła się katastrofą, finansową nieudolnością, niekończącymi się wojnami i szeregiem buntów, które wstrząsnęły krajem. Został obalony i ostatecznie stracony.
Choć tradycyjnie postrzegany jako intrygant chcący się wzbogacić, Northumberland, który odegrał kluczową rolę w spisku mającym na celu usunięcie Somerseta, przywrócił stabilność Anglii. Rozprawił się z poborem podatków i podobnie jak Henryk VII zadbał o obecność w miejscowościach przedstawicieli władz centralnych w celu utrzymania porządku.
Jednak stabilność nie potrwała długo, ponieważ Edward VI zawsze był chorowitym dzieckiem. Zmarł w wieku szesnastu lat, a wraz z jego śmiercią rozpoczęła się nowa desperacka walka o koronę.
Lady Jane Grey: dziewięciodniowa królowa (1553 r.)
Lady Jane Grey jest prawdopodobnie jedną z najtragiczniejszych postaci w całej angielskiej historii królewskiej, będąc jedynie pionkiem w grze o władzę.
Przed śmiercią Edward VI napisał testament, w którym nakazał zmianę dziedziczenia. Zamiast objęcia tronu przez jedną z jego przyrodnich sióstr, Marię lub Elżbietę, ze względu na to, że Henryk VIII uznał obie za „bękarty” - Edward wskazał jego kuzynkę, Lady Jane Grey - prawnuczkę Henryka VII - na następczynię tronu angielskiego.
Lady Jane też była zagorzałą protestantką, podczas gdy Maria była znana jako bardzo pobożna katoliczka, Edward miał więc nadzieję, że Lady Jane będzie kontynuować jego reformację. Northumberland - doradca Edwarda, nie bez powodu, również poparł tę decyzję – Lady Jane była zaręczona z jego młodszym bratem, lordem Guildfordem Dudleyem.
Po śmierci Edwarda i ogłoszeniu wstąpienia na tron Lady Jane wielu jej zwolenników straciło odwagę – w międzyczasie poparcie dla Marii wzrosło. Dziewięć dni później Maria została ogłoszona królową przez Tajną Radę i Parlament.
Lady Jane miała zaledwie szesnaście lub siedemnaście lat, kiedy została stracona w Twierdzy Londyńskiej – wraz z Northumberlandem i swoim mężem.
Znajdź korepetycje z historii na Superprof.
Królowa Maria I: Krwawa Maria (1553 - 1558 r.)
I tak, pomimo najlepszych starań Edwarda, Maria Tudor, Maria I – lub Krwawa Maria, jak ją zaczęto nazywać, wstąpiła na tron. Dla ówczesnych protestantów w Anglii pięć lat panowania Marii nie było zbyt szczęśliwym okresem.
Gorliwa katoliczka, natychmiast zaczęła obalać środki reformatorskie wprowadzone przez Edwarda i jej ojca, Henryka. Będąc córką Katarzyny Aragońskiej, pierwszej żony Henryka, była także kuzynką Karola V, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego i króla Hiszpanii.
Maria wkrótce poślubiła jego syna, który został Filipem II z Hiszpanii – postać znana w całej historii jako człowiek głęboko religijny. Nastały różnego rodzaju kłopoty, w tym słynna Rebelia Wyatta, który uzurpował prawo do tronu Anglii.
Nowa królowa, mimo początkowych zapewnień, że nikt nie będzie zmuszany do wyznawania jej religii, wkrótce uwięziła i ostatecznie straciła wielu wybitnych protestantów. W ten sposób otrzymała przydomek Krwawej Marii, z powodu pozornej zaciekłości prześladowań protestantów.
Odwróciła wszystkie prawa religijne Edwarda i wiele praw Henryka oraz legalnie przywróciła Anglię religijnej jurysdykcji papieża.
Mimo małżeństwa z Filipem nie urodziła dzieci, a jej panowanie zakończyło się wraz z jej śmiercią w 1558 roku.
Dowiedz się więcej o życiu w Anglii Tudorów!
Królowa Anglii Elżbieta I (1558 - 1603 r.)
Zgodnie z prawem uchwalonym przez Henryka VIII, Elżbieta, córka Anny Boleyn, miała zostać królową, gdyby Maria nie miała spadkobierców i tak się właśnie stało.
Jednak będąc córką Boleyn jej zainteresowania religijne skłaniały się ku protestantyzmowi. I tak, po zmianom za panowania Marii, Elżbieta przywróciła wiele reform wprowadzonych przez Edwarda. Została Naczelnym Gubernatorem Kościoła Anglikańskiego, kościoła, który teraz mieszał kościół Edwarda z elementami katolicyzmu i wprowadziła obowiązek uczęszczania ma msze.
Elżbieta jest znana z tego, że nigdy nie wybrała męża, zamiast tego poświęciła się swojemu panowaniu. Z grupą zaufanych doradców i silną flotą, wliczając wiele elementów pirackich, powoli rozwijała angielską potęgę w Europie i na pełnym morzu.
Jako jedna z najdłużej panujących monarchiń w historii Anglii, zapewniła państwu okres stabilność. Jej panowanie przyniosło największe osiągnięcia artystyczne w historii Wielkiej Brytanii, a postacie takie jak William Shakespeare, Edmund Spenser i John Dee stworzyły arcydzieła za jej panowania.
Lubisz ten artykuł? Oceń nas!
Loading...
