Nauka hiszpańskiego i odmienianie czasowników w różnych czasach jest korzystne dla mózgu. Ping Li, profesor psychologii i lingwistyki, przeprowadził badanie naukowe, podczas których udzielił intensywnego kursu języka chińskiego 39 studentom anglojęzycznym przez sześć tygodni: badacze doszli do wniosku, że nauka języka obcego może nie tylko poprawić zdolności poznawcze, ale także opóźnić spadek zdolności poznawczych u osób starszych.
Oto krótki przewodnik po tym jak odmieniać czasowniki w języku hiszpańskim
Przyjrzyjmy się, jak odmieniać czasowniki w języku hiszpańskim.
Ser i Estar
Języki hiszpański używa dwóch nieregularnych czasowników dla czasownika być.
Oznacza to, że stosują one nieregularną koniugację, w której samogłoski zamieniają się w dyftong (połączenie dwóch samogłosek w tej samej sylabie).
Dla nieregularnego czasownika z dyftongiem:
- " i " oraz " e " stają się " ie " (lub " ye " dla czasownika " errar ", który oznacza " mylić się ")
- ‘’u’’ i ‘’o’’ stają się " ue " (lub " hue " dla " oler ", co oznacza " pachnieć ").
To czy użyjesz Ser czy Estar zależy od kontekstu zdania. W rzeczywistości, te dwa czasowniki mogą zmienić znaczenie przymiotnika, który po nich następuje.
Ser jest używany do opisania czegoś stałego, co się nie zmienia, do opisania osoby lub przedmiotu. I odwrotnie, Estar jest używany dla stanów bycia, takich jak nastrój, zdrowie, wygląd, lokalizacja rzeczy i osób, które nie są stałe. Używa się go również, aby wywołać trwającą akcję.
Jakiego czasownika użyłbyś w języku hiszpańskim aby powiedzieć: "Jestem Anglikiem", "Jestem mężczyzną", "Ten mężczyzna jest młody"?
W tych przypadkach użyj czasownika " ser ":
Jestem Anglikiem: soy ingles
Jestem mężczyzną: soy un hombre,
Ten mężczyzna jest młody: Este hombre es jóven.
Z drugiej strony, aby przywołać stan tymczasowy, użyj czasownika "estar":
Byłem chory: Estaba malo,
Zgadzam się z tobą: Estoy de acuerdo contigo,
Czytasz (w tym momencie): Estás leyendo.
Następnie musisz nauczyć się końcówek czasowników dla każdego czasu. Dobrą wskazówką do nauki czasów hiszpańskich jest przeczytanie słowa trzy razy, napisanie go trzy razy, wysłuchanie go trzy razy i użycie go w trzech oddzielnych zdaniach.
Modo indicativo
Modo indicativo używany jest do opisania czynności faktycznych, niepodważalnie prawdziwych. W przeciwieństwie do Modo Subjuntivo, który odnosi się raczej do hipotez, sytuacji nierealnych bądź, które jeszcze się nie wydarzyły jednak mogą się wydarzyć.
W hiszpańskiej gramatyce istnieje kilka czasów w trybie oznajmującym indicativo:
- Presente de indicativo
- Pretérito imperfecto de indicativo
- Pretérito indefinido de indicativo
- Futuro imperfecto de indicativo
- Pretérito perfecto de indicativo
- Pretérito pluscuamperfecto de indicativo
Presente de indicativo
Czas teraźniejszy oznajmujący jest czasem czasownika używanym do wyrażenia czynności, która ma miejsce w momencie, kiedy mówiący mówi. Stosuje się go również, gdy chcemy pokazać działania, które są rutynowe, stabilne lub powtarzają się w czasie. Dlatego możemy podsumować, że present indicative jest używany dla:
- wyrażania czynności rutynowych,
- wyrażania bieżącego działania oraz stanu,
- wyrażenie czasu, od którego odbywa się akcja.
- przyszłe wyrażenia, które zawierają wyrażenie czasowe.
Przy jego koniugacji, konieczne jest jedynie wyeliminowanie końcówki bezokolicznika, aby dodać te, które wskazują na osobę. Abyś mógł to lepiej zrozumieć, zwróć na to uwagę:
Pierwsza koniugacja czasownika zakończonego na AR (cantar - śpiewać)
Yo canto
Tú cantas
El/ Ella canta
Nosotros cantamos
Vosotros cantáis
Nosotros cantamos
Ellos/ Ellas cantan
Druga koniugacja czasownika zakończonego na ER (comprender - rozumieć)
Yo comprendo
Tú comprendes
El/ Ella comprende
Nosotros comprendemos
Vosotros comprendéis
Ellos/ Ellas comprenden
Trzecia koniugacja czasownika zakończonego na IR (sentir - czuć)
Yo siento
Tú sientes
El/ ella siente
Nosotros sentimos
Vosotros sentís
Ellos/ Ellas sienten
El pretérito imperfecto de indicativo
Jest to czas przeszły używany, gdy chcemy wyrazić czynności, które już się wydarzyły, ale których początek lub koniec jest nieznany. Jest również używany, gdy chcemy podkreślić, że czynność w przeszłości była ciągła lub regularna dla mówiącego. Podsumowując:
- Jest używany, gdy chcesz wyrazić czynności wykonane w przeszłości.
- Działania w przeszłości rozciągnięte w czasie, ale bez konkretnego początku i końca.
- Wyrażenie czynności wykonywanych w przeszłości, które były powtarzane.
- Aby wskazać, że przeszła czynność miała miejsce, podczas gdy została przerwana przez określone wydarzenie lub działanie.
Zobaczmy więc jak odmienić czas przeszły niedokonany poprzez dodanie odpowiednich końcówek na tej liście:
Pierwsza koniugacja czasownika zakończonego na AR (cantar - śpiewać)
Yo cantaba
Tú cantabas
Él/ Ella cantaba
Nosotros cantábamos
Vosotros cantabais
Ellos/ Ellas cantaban
Druga koniugacja czasownika zakończonego na ER (comprender - rozumieć)
Yo comprendía
Tú comprendías
El/ Ella comprendía
Nosotros comprendíamos
Vosotros comprendíais
Ellos/ Ellas comprendían
Trzecia koniugacja czasownika zakończonego na IR (sentir - czuć)
Yo sentía
Tú sentías
El/ Ella sentía
Nosotros sentíamos
Vosotros sentíais
Ellos/ Ellas sentían
Pretérito indefinido de indicativo
Jest on również znany jako czas przeszły prosty. Służy do wskazywania zakończonych działań, które rozpoczęły się w przeszłości. Z drugiej strony, ten czasownik jest również używany, kiedy czynność miała miejsce w określonym czasie lub przestrzeni w czasie lub przerwała czynność, która była wykonywana.
Koniugacja tego słowa jest bardzo prosta, wystarczy zrobić to tak, jak pokazano w poniższej tabeli. Innymi słowy, musimy wyeliminować końcówkę i dodać końcówkę odpowiadającą danej osobie:
Pierwsza koniugacja czasownika zakończonego na AR (cantar - śpiewać)
Yo canté
Tú cantaste
El/ Ella cantó
Nosotros cantamos
Vosotros cantasteis
Ellos cantaron
Druga koniugacja czasownika zakończonego na ER (comprender - rozumieć)
Yo comprendí
Tú comprendiste
El/ Ella comprendió
Nosotros comprendimos
Vosotros comprendisteis
Ellos/ Ellas comprendieron
Trzecia koniugacja czasownika zakończonego na IR (sentir - czuć)
Yo sentí
Tú sentiste
El/ Ella sintió
Nosotros sentimos
Vosotros sentisteis
Ellos/ Ellas sintieron
W tym czasie, istnieje kilka nieregularnych czasowników do wykucia na pamięć, a oto kilka z nich “dar ”, “ ir ”, ‘’andar’’ “ ser ”, “estar ”, “hacer ”, “poder ”, “poner ”, “querer ”, “tener ” and “decir ”.
Futuro imperfecto de indicativo
Czas przyszły prosty jest używany kiedy chcemy przekazać, że jakaś czynność będzie miała miejsce w przyszłości. Jednakże, ten czas może być również użyty, gdy chcemy wyrazić prawdopodobieństwo czegoś lub gdy chcemy zrobić założenie na temat przyszłości lub teraźniejszości.
Przy odmienianiu czasowników w tym czasie, konieczne jest dodanie końcówek, jak pokazano poniżej:
Pierwsza koniugacja czasownika zakończonego na AR (cantar - śpiewać)
Yo cantaré
Tú cantarás
El/ Ella cantará
Nosotros cantaremos
Vosotros cantaréis
Ellos/ Ellas cantarán
Druga koniugacja czasownika zakończonego na ER (comprender - rozumieć)
Yo comprenderé
Tú comprenderás
El/ Ella comprenderá
Nosotros comprenderemos
Vosotros comprenderéis
Ellos/ Ellas comprenderán
Trzecia koniugacja czasownika zakończonego na IR (sentir - czuć)
Yo sentiré
Tú sentirás
El/ Ella sentirá
Nosotros sentiremos
Vosotros sentiréis
Nosotros sentiremos
Ellos/ Ellas sentirán
Pretérito perfecto de indicativo
Czas przeszły złożony jest używany w języku hiszpańskim do wyrażenia:
- czynności wykonywanych w przestrzeni czasu, która rozciąga się od przeszłości do teraźniejszości,
- działania podjęte w przeszłości, których wynikiem jest sytuacja lub rezultat mający wpływ na teraźniejszość lub przyszłość.
koniugacja polega na odmianie czasownika posiłkowego HABER (he, has, ha, hemos, habéis, han) oraz dodaniu czasownika z zamienioną końcówką (AR - IDO / ER oraz IR - IDO).
Na przykład:
hablar - hablado
aprender - aprendido
vivir - vivido
He vivido mucho. - Dużo przeżyłem.
Oczywiście istnieje kilka czasowników nieregularnych, których trzeba nauczyć się na pamięć np. ‘’dicho’’, ‘’hecho’’, ‘’visto’’, ‘’vuelto’’, ‘’escrito’’...
Pretérito pluscuamperfecto de indicativo
Ten czas używany jest do wyrażania czynności, która wydarzyła się przed inną czynnością przeszłą. Tworzony jest przez użycie formy posiłkowej Haber odmienionej w przeszłości plus imiesłów bierny czasownika, którego dotyczy.
HABER - había, habías, había, habíamos, habíais, habían
Na przykład:
Mi hermana llegó cuando yo ya había comido todo. - Moja siostra przyszła gdy ja już zjadłam wszystko.
Znajdź lekcje hiszpańskiego w okolicy, wpisując np. „hiszpański korepetycje Kraków” w wyszukiwarkę Superprof.
Modo de Subjuntivo
Tryb przypuszczający jest często używany w języku hiszpańskim, pozwala wyrazić pragnienia, życzenia, warunki, hipotezy, które nie zostały jeszcze zrealizowane lub wątpliwości, strach, rady, a nawet rozkazy.
Ma wiele nieregularności i różne formy w zależności od zdania, więc może być trudny do nauczenia.
Przyjrzyjmy się dwóm głównym czasom subjunktywnym w języku hiszpańskim:
Presente de subjuntivo
El presente de subjuntivo jest używany w zdaniach, które przedstawiają teraźniejszy lub przyszły scenariusz. Aby odmienić czasownik w tym trybie, musisz usunąć końcówki bezokolicznika (-ar, -er, -ir) i dodać -e, -es, -e, -emos, -éis, -en, do czasowników kończących się na -ar i -a, -as, -a, -amos, -áis, -an do czasowników kończących się na -er/-ir.
Quiero que lo hagas de inmediato. - Chcę żebyś to natychmiast zrobił.
Pamiętaj jednak, że ten tryb zawiera wiele nieregularności i niuansów, których będzie trzeba nauczyć się na pamięć. Niektóre nieregularności można jednak powiązać z czasownikami nieregularnymi pierwszej osoby czasy presente de indicativo. Na przykład, czasownik "poner" (stawiać) ma nieregularny rdzeń "pong" w pierwszej osobie liczby pojedynczej w teraźniejszości ("yo pongo"). Więc musisz uformować resztę czasu teraźniejszego podrzędnego dla tego czasownika na nieregularnym rdzeniu 'pong', np.: ponga, pongas, ponga, pongamos, pongáis, pongan, i tak dalej.
Imperfecto de Subjuntivo
Tryb łączący w czasie przeszłym używany jest jeżeli warunek lub propozycja jest w przeszłości, lub gdy mówimy o czymś nierealnym do spełnienia.
Si pudiera volar… - Gdybym potrafiła latać…
Quería que me ayudaras. - Chciałam żebyś mi pomogła.
Tworzenie:
- Czasowniki kończące się na AR : pochodzą od 3. osoby liczby mnogiej + ara, aras, ara, áramos, arais, aran,
- Czasowniki kończące się na ER i IR : pochodzą z 3. osoby liczby mnogiej + iera, ieras, iera, iéramos, ierais, ieran.
Znajdź korepetytora hiszpańskiego dla siebie, wpisując np. „korepetycje hiszpański Poznań” na platformie Superprof.
El Condicional
Tryb warunkowy występuje w języku hiszpańskim w trzech formach, jednak my omówimy tu tylko ten w czasie teraźniejszym, który jest najczęściej używany w mówionym języku hiszpańskim.
tryb warunkowy prosty używany jest w języku hiszpańskim głównie do wyrażania hipotetycznych działań lub sytuacji, jak również grzecznościowych pytań lub życzeń.
Tworzenie go polega na dodaniu do bezokolicznika odpowiednich końcówek:
- ía
- ías
- ía
- íamos
- íais
- ían
Koniugacja czasowników nieregularnych w czasie warunkowym jest łatwa, ponieważ musisz po prostu wziąć nieregularności z czasu przyszłego prostego i oddać odpowiednią końcówkę.
Dla czasowników nieregularnych takich jak caber, decir, haber, hacer, poder, poner, querer, saber, salir, tener, valer i venir, weź nieregularny rdzeń jak w przyszłości prostej i dodaj regularne końcówki warunkowe.
El Imperativo
Tryb rozkazujący jest używany do wydawania rozkazów. Nieprawidłowości w tym trybie są podobne do tych w czasie teraźniejszym i podrzędnym.
Uwaga: kiedy zaimek osobowy lub zwrotny jest użyty z imperatywem, zaimek idzie za czasownikiem.
Na przykład, polecenie "daj mi to" staje się dámelo.
Struktura :
Czasowniki AR: rdzeń + a, e, emos, ad, en,
Czasowniki ER: rdzeń + e, a, amos, ed, an,
Czasowniki IR: rdzeń + e, a, amos, id, an.
El imperativo negativo
Ta forma imperatywu jest używana do wyrażania zakazu. Tworzy się ją przez dodanie przeczenia do presente de subjunctivo. Podlega tym samym nieregularnościom jak te w czasie teraźniejszym podrzędnym:
Niech nie wchodzi: (que) no entre
Nie przychodź: no vengas
Nie śpiewaj: no cantéis,
Nie jedz: no comas
W negatywnej formie imperatywnej zaimki idą przed czasownikiem: no me lo des (" nie dawaj mi tego "), no me lo digas (" nie mów mi ").
Tak więc proszę bardzo! Oto najważniejsze podstawy koniugacji w języku hiszpańskim. Teraz musisz tylko powtarzać ćwiczenia i zacząć poszerzać swoje słownictwo.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o hiszpańskich czasownikach nieregularnych, koniugacji czy najczęściej używanych czasownikach, zapraszamy do lektury naszych artykułów!
Naucz się więcej, wybierając korepetycje hiszpańskiego online na Superprof.
Lubisz ten artykuł? Oceń nas!
Loading...