Nauka języka jest trudna. Ogólnie rzecz biorąc, zakładasz, że najtrudniejszy jest początek, ale nadchodzi moment, w którym możesz budować zdania bez wyszukiwania słów w słowniku, a Twój kurs językowy online zaczyna być naprawdę ciekawy.
Potem po kilku miesiącach jesteś sfrustrowany. Czujesz, że znajdujesz się w stagnacji. Wciąż popełniasz te same błędy, nawet jeśli doskonale o nich wiesz. Brzmi znajomo? Nie martw się! Osiągnąłeś plateau uczenia się, czas, w którym Twój mózg bierze trochę wolnego czasu, aby przetworzyć wszystko, czego już się nauczyłeś.
Aby uwolnić się od tego etapu stagnacji, wypróbuj nowe metody uczenia się. Warto również podczas nauki przysiąść i spojrzeć na swoje błędy w spokojny i logiczny sposób.
Dlaczego nauka niemieckiego jest tak trudna?
Wielu uczniów niemieckiego narzeka, że jest to bardzo skomplikowane.
Wynika to z dziwnej dychotomii – język niemiecki ma wiele sposobów działania, a więc wiele różnych reguł dla tego samego przedmiotu gramatycznego, ale wystarczy przestrzegać tej innej zasady, że nie liczy się jako wyjątek – mając bardzo niewiele rzeczywistych wyjątków od zasad.
Język niemiecki używa rodzaju i przypadku
Ale prawdopodobnie pierwszym, najbardziej drażniącym elementem języka niemieckiego jest to, że ma oba te elementy rodzaje i przypadki. W języku polskim mamy te same rodzaje rzeczowników. Niemiecki ma trzy rodzaje - żeński, męski i nijaki. I te trzy rodzaje muszą zostać odrzucone w czterech przypadkach: mianowniku (Nominative), bierniku (Accusative), celowniku (Dative) i dopełniaczu (Genitive).
Wielkie litery w języku niemieckim
Dla piszących po niemiecku użycie wielkiej litery jest odmienna od tego co znamy. Rzeczowniki są ZAWSZE pisane wielką literą, a poza tym są używane tylko na początku: początek zdania (w tym po dwukropku, jeśli jest to zdanie główne), tytułu. Ale nie początek listu. Lub w przymiotnikach, czasownikach lub przysłówkach w tytułach książek, piosenek lub filmów.
Niemiecki używa wielkich liter inaczej niż polski.
Szyk wyrazów
Podczas gdy najbardziej podstawowa struktura zdań w języku niemieckim jest podobna do polskiej, niemiecki ma większą elastyczność w szyku wyrazów ze względu na użycie przypadków. Ma jednak bardzo ścisłe zasady dotyczące tego, gdzie wstawić czasownik, w zależności od tego, czy znajduje się w zdaniu głównym (drugie miejsce), czy podrzędnym (na końcu).
Fałszywi przyjaciele
Ponieważ niemiecki i angielski mają to samo pochodzenie, wiele słów brzmi podobnie, ale tak nie zawsze znaczą to samo. Poznanie prawdziwego znaczenia tych „fałszywych przyjaciół” może być trudne. Tak, możesz za to obwinić wcześniejszą naukę języka angielskiego.
Wyrazy złożone
Handwerksmeisterbrief? Automobilherstellergarantie? Te słowa mogą i istnieją w języku niemieckim, a ich rozwikłanie może być trudne. Ten post może Ci pomóc, ale czasami to małe rzeczy sprawiają, że nauka języka jest trudna.
Typowe błędy ortograficzne w języku niemieckim
Pisownia niemiecka, sama w sobie, jest stosunkowo prosta. Jest jednak kilka pułapek dla polskiego ucznia języka niemieckiego, a dokładniej słowa, które wyglądają podobnie do słów angielskich, ale oznaczają coś zupełnie innego. Bardzo często występują subtelne różnice w pisowni, które łatwo pomylić.
Na przykład, kiedy używać „f”, a kiedy „ph” (wiele słów pochodzenia greckiego zostało zgermanizowanych, ale przedmioty akademickie zachowują swoje „ph” - i otrzymują końcówkę na -ie zamiast -ia), różnica między „wieder” (znowu) a „wider” (przeciw), lub kiedy kończyć przymiotniki na „-ig”, „-ich” lub „-isch”.
Poszukaj pomocy korepetytora, wpisując np. „kurs języka niemieckiego Wrocław” na Superprof.
Ponieważ ortografia i wymowa niemiecka w większości się pokrywają, błędna wymowa słów powinna być rzadka – jednak są pewne dźwięki trudne do opanowania dla Polaków, a także pewne subtelności, które zwykle przeocza oko niedoświadczonego ucznia, takie jak te nieznośne małe kropki nad niektórymi samogłoskami.
Dyftongi niemieckie są wystarczająco trudne dla osób polskojęzycznych; ale istnieje również tendencja do błędów wymowy „ä”, „ö” i „ü” i wymawiania ich jak „a”, „o” i „u” – ale umlauty modyfikują samogłoski i ważne jest, aby je poprawnie wymawiać. Końcówki na „-e” są szczególnie subtelne i trudne do opanowania.
Są też inne litery, które nie są wymawiane dokładnie tak, jak w języku polskim - na przykład „c” i „z”, podczas gdy niektóre dźwięki nawet nie istnieją w języku polskim, np. „ch”.
Jak uniknąć niektórych typowych błędów gramatycznych języka niemieckiego
Gramatyka nigdy nie jest łatwa, a niemiecki ma wiele pułapek dla nieostrożnego ucznia.
Używanie odpowiedniego rodzaju jest prawdopodobnie najczęstszym wyzwaniem dla każdego, kto uczy się niemieckiego; a używanie odpowiedniego przypadku, jest kolejnym. Trzeci problem, to oczywiście zagwozdka, gdzie umieścić czasownik.
Gdzie umieścić czasownik
W normalnych zdaniach, w zdaniu głównym, czasownik zawsze jest na drugim miejscu, bez względu na to, co jest pierwsze. W zdaniu podrzędnym znajduje się na końcu. Gdy forma czasownika zawiera czasownik posiłkowy, posiłkowy jest drugi, a imiesłów na końcu w zdaniu głównym i na samym końcu po imiesłowie w zdaniu podrzędnym. Bezokoliczniki w zdaniu bezokolicznikowym również znajdują się na końcu, ale jeśli zadajesz pytanie bez słowa pytającego, czasownik jest pierwszy.
Małe błędy, które łatwo popełnić
Ale małe rzeczy mogą spowodować równie irytujące trudności – czy użyć „wenn” lub „wann”, gdy masz na myśli „kiedy” (to skomplikowane), „will” lub „werde”, gdy masz na myśli „będzie” („werde”) i czy zanegować za pomocą „kein” lub „nicht” („kein” oznacza negowanie rzeczowników, podczas gdy „nicht” neguje czasowniki.)
Wyjątki od reguł gramatyki niemieckiej
Niemiecki nie byłby językiem, gdyby nie miał wyjątków.
Słabe rzeczowniki niemieckie i n-deklinacja
Chociaż niemiecki ma na tyle przyzwoitości, że odmienia tylko rodzajniki, a nie same rzeczowniki (z wyjątkiem dopełniacza, oczywiście). Ale potem pojawia się tak zwana „n-deklinacja” słabych rzeczowników niemieckich (większość rodzaju męskiego i jeden rodzaju nijakiego „das Herz”), w którym dany wyraz przyjmuje „-n” lub „-en” w każdym przypadku z wyjątkiem mianownika. Fascynujące jest to, że istnieją wyjątki od tych wyjątków, z n-deklinacją, która przebiega według innego wzoru.
Niemieckie czasowniki z nierozłącznym przedrostkiem
Podczas gdy w większości połączeń między czasownikiem a przedrostkiem oba prowadzą otwarty związek, a przedrostek często wędruje sam do końca zdania, istnieje grupa czasowników gdzie są nierozłączne jak gołąbki. Konkretne przedrostki, które pozostają dołączone to: Be-, Emp-, Ent-, Er-, Ge-, Miss-, Ver-, Voll- i Zer-.
Niemieckie przyimki używające dopełniacza
Podczas gdy większość przyimków, o których się uczymy, przyjmuje biernik lub celownik, istnieje niewielka, raczej elitarna grupa, która przyjmuje dopełniacz. Są to słowa, które często są uważane za należące do bardziej eleganckiego języka i dlatego nie pojawiają się tak często w mowie potocznej. Te bardziej popularne, takie jak „wegen”, „während”, „trotz” i „dank”, są regularnie używane z celownikiem podczas mówienia, co zyskuje coraz większą akceptację wśród gramatyków.
W domu po niemiecku
Mówiąc o domu, język niemiecki ma kilka osobliwości. Podczas gdy inaczej mówisz „zur Apotheke” lub „zu Lidl”, mówisz „nach Hause”, ale kiedy już tam jesteś, jesteś „zu Hause”. Małe „e” na końcu to przeżytek, pozostałość po czasie, gdy rzeczownik również został odmieniony.
Pomimo tych trudności, nauka niemieckiego jest bardzo satysfakcjonująca - nie pozwól, aby Twoje błędy Cię ograniczały. Pamiętaj, nawet native speakerzy języka niemieckiego popełniają błędy, a mówią nim codziennie! Wybierz jezyk niemiecki online z korepetytorami Superprof. Mamy tysiące korepetytorów na całym świecie uczących niemieckiego przez kamerę internetową. Możesz także spotkać korepetytorów twarzą w twarz, gdziekolwiek jesteś. Czy to kursy niemieckiego Warszawa, Kraków, Poznań czy Wrocław czy seria zajęć językowych w Twojej okolicy.
Możesz nauczyć się języka obcego w Niemczech, ale opanowanie go bezbłędnie będzie wymagało pomocy specjalisty.
Lubisz ten artykuł? Oceń nas!
Loading...
