Przyjazny, doświadczony nauczyciel fizyki. Indywidualne podejście. Szkoła podstawowa, szkoła średnia, matura, studia. Również matematyka. Po polsku i/lub angielsku. Dobrze radzę sobie z uczniami ze sp

Wywiad z nauczycielem Stanisław 📝

• Od kiedy interesujesz się wybranym kierunkiem, i prywatnym nauczaniem?

  Kiedy byłem jeszcze w pszedszkolu, pierwszy Polak poleciał w kosmos, a zaraz potem w TV pojawił się program "Sonda" - ten program odmienił życie wielu osób. Wkrótce dowiedziałem się, że jeden z prowadzacych, Andrzej Kurek, był fizykiem. A ja bardzo chciałem robić coś takiego jak on. Pierwsze korepetycje, to była lekcja dla całej klasy, na poczatku liceum. Jej wychowawczyni poprosiła mnie o pomoc. Udało się. Zarobiłem czekoladę. Nie jestem gwiazdą TV, ale w pewnym sensie robię to co Andrzej Kurek - staram się pokazać, że fizyka jest ciekawa, bo świat jest ciekawy. No, a fizyki nie ma bez matematyki.

• Opowiedz nam więcej o przedmiotach, których uczysz, i o których lubisz dyskutować z uczniami (a może nawet o tych, które lubisz trochę mniej).

  Mam uczniów od szkoły podstawowej do pierwszych lat studiów. Wielki rozrzut tematów.Po pierwsze, skupiam się na tym co jest niezbędne dla ucznia. Ale jesli czas pozwala, staram się pokazać rzeczy spoza programu szkoły. Albo pokazać je w inny sposób. Uważam, że kluczem do "miękkiego" wejścia w fizykę są podstawy kinematyki i zasady dynamiki Netona. Ale też przy tej okazji dobrze jest zobaczyć, jak zmienił się wtedy sposób myślenia: od ślepej wiary w autorytet Arystotelesa, do twórczego zwątpienia w wykonaniu Galileusza i Netona. Jak po drodze dołozyli swoje Kopernik i Keppler. Bardzo lubię wprowadzać funkcje i rachunek różniczkowy. W szkole, na matematyce, robi się to calkowicie abstrakcyjnie, ja robię to na przykładach z fizyki - prawie zawsze udaje mi się osiągnąć efekt "wow!" u uczniów, kiedy nagle uświadamiają sobie "co, po co i dlaczego". Bardzo lubie również tematy, które wymagają ode mnie poszerzenia wiedzy. Mówię wtedy do ucznia/uczennicy "nauczymy się tego razem".

• Czy miałeś/łaś jakieś wzory do naśladowania; np. nauczyciel, który Cię zainspirował?

  Wyniosłem coś od każdego z moich nauczycieli i wykładowców. Moja pierwsza "pani od fizyki" nauczyła mnie uporzadkowanego podejścia do rozwiązywania zadań - dosyć drastycznymi metodami. Od jednego z nauczycieli nauczyłem się, że dobry rysunek zawsze pomaga. Od wielu kolejnych coś pożyczałem. Ale całość podejścia - nazwijmy je "elastycznym", to jak podejście mojego dziecięcego idola Bruce'a Lee do walki. Tak, bardzo wiele z tego, co wykorzystuję w pracy nauczyciela, nauczyłem się poza szkołą. Wtedy, kiedy pracowałem w biznesie, na studiach menedżerskich, na kursach sprzedaży, komunikacji, etc. Wiedza przedmiotowa to tylko część, wcale nie większość, tego, co powinien miec dobry nauczyciel. Tak uważam.

• Jak myślisz, jakie cechy są wymagane, aby być dobrym nauczycielem?

  Trzeba lubić swoich uczniów, takich, jacy są. To podstawa. Trzeba znać świat poza szkołą. Mieć w sobie pewną dojrzałość - mnie pomaga, że sam jestem rodzicem. Trzeba lubić i rozumiec przedmiot, którego się uczy, ale nie udawać wszystkowiedzącego.

• Może jakaś anegdota związana z Twoim zawodem lub czasie spędzonym w szkole?

  O ile wiem, przez jakiś czas byłem "postacią legendarną" na jednej z pracowni, w Instytucie gdzie studiowałem. Niestety, nie z powodu wybitnych osiągnięć naukowych. Na pracowni było doświadczenie z Półkulami Magdeburskimi - dwie stalowe części składało się razem (z uszczelką gumową), wypompowywało ze środka powietrze pompą rotacyjną i ciśnienie atmosferyczne uniemożliwiało oderwanie tych części od siebie. Inżynier, który pokazywał to ćwiczenie studentom, przez kilka lat mówił o nim tak "Zapewniam państwa, że po odpompowaniu tego nie rozerwiecie. Raz tylko był tu taki student, pan Czarnecki, który tego dokonał." Zgadza się, bardzo lubię ćwiczenia siłowe.

• Jakie trudności lub wyzwania napotkałeś lub nadal napotykasz w swoim przedmiocie nauczania?

  Od wielu lat uważam, że program nauczania fizyki w szkołach jest fatalny. Niepotrzebnie nabity zagadneniami ze wszystkicg działów fizyki.dzieciaki uczą się wszystkiego, a na końcu zwykle nie rozumieją ani nie pamiętają niczego. Samych podstaw kinematyki i dynamiki należałoby uczyć przez rok, albo dwa. I na pewno nie byłoby nudno. No i eksperymenty! eksperymenty! W programie w ogóle nie ma na to czasu, a w szkołach zwykle nie ma na to środków. To, że fizyka i matematka sa nauczane osobno, to skandal. A gdzie czas na pokazywanie fizyki i matematyki w życiu? W otaczającym swiecie? Gdzie czas na wyjaśnienie najważniejszego: czym nauka różni się od nie-nauki? Nic dziwnego, że potem mamy płaskoziemców i antyszczpionkowców. Nasza szkoła tkwi w XIX wieku, jak nie dawniej. Bez zmiany podstaw programowych, bez mniejszych klas, bez zmiany ogólnego podejścia, nawet najlepsi nauczycoele tego nie zmienią. Fizyka powinna być ulubionym przedmiotem, bo jest fascynująca, a zamiast tego zwykle wbudza grozę.

• Czy masz szczególną pasję? Czy może jest to nauczanie w ogóle, element przedmiotu lub coś zupełnie innego?

  Uwielbiam ćwiczenia siłowe - fizyk z dużą siłą fizyczną. Od kilku lat interesuję się ekonomią, w szczególności rynkami finansowymi, które w porównaniu z fizyką sa kompletnie absurdalne. Dawno temu opublikowałem kilka opowiadań s-f, może kiedyś do tego wrócę? Bardzo interesuje się historią. Ogólnie: lubię dowiadywać sie nowych rzeczy. Najróżniejszych.

• Co sprawia, że jesteś Super Nauczycielem?

  Nie mam ślepej wiary, że nim jestem. Staram się nim być. Lubię moich uczniów. To nie jest tak, że ja ich uczę - my uczymy się razem. Ja mam tylko trochę więcej wiedzy i doświadczenia - na razie. Dlatego na razie, mogę być ich przewodnikiem.